Rijn kanotocht van Basel (Weil am Rhein) tot Joure.

Van 28 mei t/m 7 juni 2003 door Leen Braber en Jan van der Velde

In Peddelpraat las ik een oproep van Leen Braber dat hij één (of enkele) medevaarders zocht voor het ondernemen van een kanotocht van Bazel naar Almere.

Na overleg met echtgenote Grietje besloot ik de mogelijkheden te bekijken om met Leen mee te gaan. Na de nodige E mailberichten over en weer en een lange kanotocht op de Friese meren in mei besloten Leen en ik het avontuur gezamenlijk aan te gaan en werden de verdere voorberei-dingen getroffen.

Woensdag 28 mei 2003 was het dan zover. Samen met Grietje en Anja zit ik in de auto richting Almere om ons daar te voegen bij het reisgezelschap dat zou bestaan uit Leen, zijn zoon Hans en diens vriendin Linda De laatste twee zouden ons de eerste twee dagen van onze Rijnreis begeleiden voor bagagevervoer. Om ongeveer 9 uur zitten we dan in de auto van de familie Braber, nadat ik afscheid had genomen van Grietje en dochter Anja.

De bedoeling was in de buurt van Basel een camping te zoeken en dan de andere morgen te beginnen aan onze monster-kano-tocht. In de buurt van Venlo kunnen we genieten van de meegebrachte koffie en koek, waarna de tocht verder gaat. We zijn amper de grens over of we worden al geconfronteerd met de nodige files. Hadden we toch via het Ruhr gebied moeten rijden? In de buurt van Koblenz besluiten we ons middagmaal te nuttigen in een wegrestaurant, waarna we aan het eind van de middag in de buurt van Bazel komen. Het weer is dan inmiddels erg slecht geworden, maar we zitten nog steeds onder dak, zodat dat ons niet deert. Anders is dat met enkele sporters die we bij Weil de weg vragen. We bekijken de instapmogelijkheden vlak na de Stau van Märkt, zodat we de andere dag goed voorbereid aan de start kunnen beginnen. We zoeken en vinden daarna een camping in Lorrach waar we 's avonds nog een biertje drinken in de kantine.

Vol spanning naar wat de komende dagen gaat gebeuren zoeken we om ca. 22.00 uur onze slaapzakken op. Telefonisch contact leert dat het thuis ook allemaal goed is.

Donderdag 29 mei gaat bij mij om 6 uur de "biologische"wekker. Iets na 7 uur hebben we de kampeerspullen en tent ingepakt en rijden we de poort van de camping uit, richting Märkt Het is mistig als we onze kano's bij KM paal 175 te water laten onder het toeziende oog van Hans die ons heeft gebracht. Een Zwitser die kennelijk dezelfde tocht als ons wil ondernemen ligt op ons te wachten om te zien hoe wij het er verder vanaf brengen.

De eerste kilometers zijn moeilijk in verband met enkele stroomversnellingen en de ondiepte van de rivier waardoor de kilometers zijn kans op beschadigingen van de kano groot is. We moeten dus voorzichtig zijn. Dit wordt maar al te duidelijk als Leen een foto zal nemen van mij, even niet oplet en daardoor tegen een dikke steen vaart. Gelukkig loopt het goed af. De Zwitser heeft een ander soort kano en kan de hindernissen in de vorm van de stroom-versnellingen beter "aan" . Bij de Idsteiner Stroomschnellen besluiten we maar om te dragen. We zijn dan inmiddels een behoorlijk eind in de klok opgeschoten, maar weinig in kilometers. Daarna kunnen we zonder overdragen verder varen richting Breisach, nagekeken door diverse vissers die midden in de Rijn staan te vissen. De "modderigheid" van het water neemt, hoe dichter we bij Breisach komen, steeds verder af. Het wordt zelfs prachtig helder water, maar dan wel zonder enige vorm van stroming. We moeten het dus wel allemaal zelf varen.

Bij de sluis van Breisach laten we ons niet schutten. Omdragen gaat sneller. Het weer is inmiddels prachtig helder en zonnig geworden, zeg maar warm zomerweer. We gaan verder via der Alten Rhein Kultuur waar we nog drie keer mogen omdragen bij een stuw. We hadden met Hans en Linda afgesproken om ons bij de veerboot Witteweiler/Rhinau op te pikken. We stoppen ongeveer 20 km eerder bij Sasbach en bellen Hans om ons daar op te pikken. Na enig geïmproviseer lukt dat, en kunnen we op een camping aan de andere kant van de Rijn (in Frankrijk) onze tenten opzetten. We zijn dan gekomen tot KM 240 een vaar-resultaat van ca. 65 km. Een mager resultaat maar we besluiten onze kalmte te bewaren en verder te genieten van onze tocht. Dat doen we ook van ons zelfgekookt potje en meegenomen (alcoholische) versnaperingen.

Vrijdag 30 mei staan we weer om 6 uur op en om 7 uur schuiven we onze bootjes de Rijn in. Nagezwaaid door Hans en Linda. Het belooft weer een mooie dag te worden met veel mooi weer. We willen proberen Iffizheim te bereiken. Maar het zit ons nog niet mee. We moeten nogal wat keren omdragen bij stuwen. In de buurt van Straatsburg komen we voorlopig bij de laatste omdraging. (KM 290). We besluiten daar nog te pauzeren en oefenen gelijk ook nog maar even de eskimorol. Ook blijkt dat je uitstekend in de Rijn kunt zwemmen. Heerlijk bij dat warme weer. In loop van de middag wordt duidelijk dat we Iffizheim vandaag niet bereiken.

Dit wordt helemaal duidelijk als blijkt dat we bij de sluis van Gambsheim (KM 309) niet welkom zijn om geschut te worden We moeten overdragen in een zijriviertje en worden beloond met een prachtig snelstromend riviertje wat via een grindgroeve op de Rijn uitkomt. Hadden we dat eerder geweten! Na wat "heen en weer gebel" halen Hans en Linda ons bij een Nato-helling op. We zijn dan in de buurt van Greffern (KM 317.5)
We besluiten niet wild te gaan kamperen maar een camping in de buurt te zoeken. Dat blijkt nog niet eenvoudig, maar uiteindelijk komen we op een prachtige camping in Oberbrüch te staan. Hans en Linda zijn, omdat we de andere dag weer vervoer naar de Rijn moeten hebben, min of meer genoodzaakt nog een nacht te blijven Ze doen dat graag, Klasse!!!

Zaterdag 31 mei rijden we om ongeveer 7 uur de poort van de camping uit. De bedoeling is dat Hans en Linda vandaag niet verder meetrekken en we dus de bagage in de kano's moeten vervoeren. Het inpakken van de kano's kost daarom iets meer tijd, maar we krijgen wel alles in de kano's en dat valt dus mee! Al ruim voor de middag bereiken we de sluizen van Iffezheim. Wijs geworden van eerdere ervaringen besluiten we om te dragen naar een naastliggend riviertje. Dat blijkt weer een goede keus te zijn. Een prachtig snelstromend riviertje dat (weer via een grindgroeve) uitkomt in de Rijn. We zijn mooi op schema. Uit mijn eerdere tocht in 1999 weet ik nu dat we zonder al te veel tegenslag ruimschoots op tijd in Almere en Joure terug zullen zijn. Dat een ongeluk in een klein hoekje kan zitten ervaart Leen als hij te dicht bij een boei komt. Dat is fataal bij de stroomsnelheid van de Rijn op die plek. (KM 337)

Hij gaat acuut om. Gelukkig weet Leen zich met de eskimorol te redden zodat er amper sprake is van oponthoud. Voorbij Karlsruhe gebruiken we de lunch aan een kiezelstrandje. Ook dan blijkt hoe goed je op moet letten. We hebben onze kano's op het grindstrandje getrokken, maar als er een schip nadert met daarachter de gebruikelijke hekgolf, blijkt dat dat niet ver genoeg is gedaan. Door snel in te grijpen weten we een ramp te voorkomen. Maar dit, zo blijkt later, is niet gelukt zonder "enige waterschade" We varen richting Speijer waar we "getrakteerd" worden op een aardige onweersbui. Maar ook die trekt weer voorbij. Bij KM 409.1 zien we het clubgebouw van kanovereniging Brühl. Daar mogen we kamperen en kunnen we een bier(tje) drinken in de kantine. Als we melden daarna te willen gaan koken kan dit niet eerder dan nadat we met de clubleiding een schnaps hebben gedronken. Na het eten praten we nog wat na met een tweetal kanogasten die zich ook, maar dan korter, de Rijn laten afzakken. Het zijn twee Duitsers die graag op de praatstoel terecht komen. Eén heeft in ieder geval veel te vertellen! De kanoleiding heeft een eindeloos vertrouwen in ons want we mogen zelf de zaak afsluiten en een biertje wat wee uit de koelkast hebben gehaald zelf afrekenen. Het is ongeveer 22.00 uur als we ons nest induiken.

Zondag 1 juni begint mistig.Maar na een goede nachtrust hebben we er weer veel zin in. Ook onze twee Duitsers zijn wakker en bakken, als wij in de kano stappen, rustig een eitje met veel spek. Er wordt nog een foto van ons gemaakt die via de E mail zal worden uitgewisseld. We zijn benieuwd. Het is mistig maar toch zit de snelheid er behoorlijk in als we richting Mannheim en Ludwigshaven varen. We zien veel industrie langs de rivier, waarbij BASF gedurende 3 kilometer(!!) beslist opvalt. Ondertussen wordt het weer helder. Ook de zon laat zich weer nadrukkelijk zien. De eerste pauze hebben we in de buurt van KM paal 430 waar een Duitse familie de indruk wekt de hele dag te gaan barbecuen en vissen. Men zet net een stekkie uit. In de nabijheid van Worms pauzeren we nog eens en we constateren dat de omgeving steeds mooier wordt. We naderen het middelste deel van de Rijn. Dat wordt m.n. duidelijk als we in de loop van de middag voorbij Oppenheim trekken. Het tweede deel van de middag vermaken we ons prima. We trekken voorbij Mainz/Wiesbaden. Vooral het centrum is vanaf de kant mooi te begluren. Overigens hebben wij ook veel bekijks van de dagjesmensen daar. De hotelpassagiersschepen laten zich vanaf hier ook meer en meer zien. Een Nederlands hotelschip komt ons achterop varen. Het laat een hekgolf achter zich die de indruk wekt ons in een keer in Nederland aan te laten spoelen. Ik roep nog "de groeten in Nederland" maar het wordt niet gehoord of begrepen. Inmiddels zijn we KM paal 500 gepasseerd. Ook deze keer moeten we het witte stadje Eltville rechts laten liggen. Omdat dit tijdens mijn vorige Rijntocht niet gelukt was, waren we van plan dit keer daar te kamperen en dan het stadje te bekijken, maar helaas is er geen camping, zodat we gedwongen zijn door te varen. We vinden bij KM paal 515,5 een camping waar we overnachten.We hebben dan bijna 100 KM gevaren, zodat het ook wel weer genoeg is. "s Avonds praten we in de kantine van de camping nog even na. Stellen het thuisfront telefonisch van ons "welzijn" op de hoogte en kruipen moe, maar zeker voldaan om ongeveer half elf in onze slaapzakken.

Maandag 2 juni begint om 5.45 uur weer ons dagelijks ritueel. Water koken, thee zetten, ontbijten, tent afbreken, kano inpakken, etc. Het is ongeveer 7 uur als we de sleutel van het hek van de camping bij de beheerder in de brievenbus drukken en de kano's te water laten. We kunnen vandaag genieten van een prachtige route met prachtige stadjes aan de Rijnoevers. Sprekende namen als Oestrich, Winkel, Bingen, Rudesheim, Lorach, etc, etc, glijden aan ons voorbij. De rode Rochus kapel in de buurt van Rudesheim is een prachtig gezicht. Ook de Mauseturm bij KM paal 4530 is een markant punt in de Rijn. Er zijn schitterende wijnhel- lingen met ruïnes, burchten, oude gebouwen, kerken, wit gekleurde dorpjes, noem maar op! Bij Kaub (KM 546) leggen we aan op een eilandje, waarop het voormalige tolstation Pfalzgrafenstein is gebouwd. Een prachtig gebouwtje. We pauzeren en genieten daar een poosje, evenals een Duits echtpaar die met een rubberkano dit deel van de Rijn ook bevaart. We vervolgen onze weg langs dit prachtige gebied. Bij het snelstromende deel zien we ook de Loreley, waar Leen en ik de nodige foto's over en weer maken. Het stadje St. Goar vereren we met een bezoekje om van koffie met Apfelstrüdeln te genieten. Het is heerlijk, de prijs alleen is een beetje "te".

De rest van de middag genieten we op de Rijn weer volop van al het moois om ons heen. Via Boppard en Koblenz varen we verder naar het noorden. In de buurt van Koblenz gaan we nog een keertje pauzeren. We proberen daarna een camping te vinden, maar dat lukt niet. Bij KM paal 616 trekken we onze kano's op de oever en besluiten geen meter verder te peddelen. Dit besluit bezegelen we met het gebruikelijke "glaasje" uit de fles Beerenburg. Als we de tenten hebben opgezet, ons "diner" hebben genuttigd (met zowaar weer een echt wijntje uit "de zak van Leen") en de dag zowel mondeling als schriftelijk hebben geëvalueerd zoeken we, nog weer meer voldaan, onze slaapzakken op. Het was een prachtige zonnige dag!

Dinsdag 3 juni hoor ik voetstappen voor mijn tent langs gaan. Het is de enige keer tijdens ons avontuur dat Leen mij wakker moet maken. Ik was net weer even ingedut.

Het was een rumoerige nacht. Er lopen twee spoorlijnen vlak langs de plek waar we de tent hadden opgezet. Van deze spoorlijnen werd de afgelopen nacht een intensief gebruik gemaakt door treinen, met alle (lawaai)gevolgen van dien. Even na 7 uur liggen we weer in de Rijn. Het zit ons weer behoorlijk mee. Er is nog steeds veel stroming en de omgeving is nog steeds wel leuk, al is het niet meer zo overweldigend als de vorige dagen. De omgeving lijkt toch ook nu nog bij tijd en wijle nog steeds op een model spoorlijn van Marklin Linz, Unkel, Bad Honnef, Koningswinter en Remagen zijn nu mooie plaatsen die aan ons voorbij glijden. We zien nog een drietal kano's, waarvan twee tweepersoonskano's. Met de passagiers van één van de tweepersoons maken we even een praatje. Het betreft een wat ouder echtpaar die op weg zijn naar Venlo waar ze mee willen doen aan één of andere kanotocht. Men wekt de indruk zo ongeveer de hele zomer in de kano door te brengen Koffiedrinken doen we in de buurt van Bad Honnef. De eenden hebben daarna een goede dag want, als we later weer varen, blijk ik mijn lunchpakket met mijn laatste krentenbollen te hebben laten liggen. We varen langs Bonn. Dit is, ook vanaf het water, een mooie stad. Rond de klok van 13.00 uur bereiken we de eerste brug van Keulen, waar we "landen" bij de camping waar Brechtus Dijkstra en ik in 1999 kampeerden. We frissen ons met een zwempartij op en na te hebben gegeten en vers water te hebben gehaald beginnen we aan het laatste deel van onze dagtocht. We trekken langs de Dom van Keulen, vanaf het water een prachtig gezicht. Het is hier, ook op de rivier, een drukte van belang.

Het duurt niet lang of ook Keulen ligt achter ons De omgeving wordt saaier, de rivier breder, maar de stroming blijft nog steeds sterk. Bij een pontje bij KM paal 705 ontdek ik een ijscokar waar we een heerlijk ijsje kopen. Er staat inmiddels een "lekkere" sterke wind en het is heerlijk spelevaren in de hekgolven van de grote Rijnschepen. Het is ongeveer 17.00 uur als we het plaatsje Monheim passeren. Bij KM paal 718 twijfelen we of we de daar liggende camping met een bezoek zullen vereren, maar we houden ons aan de afspraak om vandaag 115 km te varen. Rond de klok van 18.00 uur komen we bij KM paal 730.7 waar een camping zou moeten liggen volgens onze routebeschrijving bij een botenhuis van een kanoclub. Beide blijken niet te bestaan. De oever ziet er wel goed uit om "wild" te kamperen, zodat we de kano's op de wal trekken en onze tenten opslaan. Een dreigende onweersbui maakt zijn (haar?) dreiging niet waar. Het blijft droog. Het inmiddels bekende ritueel vindt weer plaats. Beerenburg, warme maaltijd, wijn, napraten en de slaapzak induiken. Ook thuis is het, zo blijkt uit een telefoontje wat ik met Grietje pleeg, gelukkig allemaal goed. We kunnen weer terugzien op een zeer geslaagde dag.

Woensdag 4 juni gaat om 6 uur weer de biologische wekker. De afgelopen nacht heeft het wat geregend en er was een onweersbuitje. Maar we hebben goed geslapen. Het duurt niet lang of we varen weer richting Dusseldorf Vanaf het water wel een mooie stad. Ook het Rode Kruis hospitaalschip, de Henry Dunant, gaat aan een nieuwe dag beginnen. Ook in deze stad is weer veel industrie te zien In de buurt van Krefeld (KM 761) houden we onze eerste pauze. Leen gaat een frisse duik nemen. Ik heb meer zin in Hart Keks. Daarna gaat het richting Duisburg, een stad met heel veel industrie. De stad beslaat ca. 25 km van de oever van de Rijn. Groot dus! Een eenzame kanovaarder informeren we dat we naar Nederland varen. Verder is het één van de vrij saaie gedeelten van de tocht. Toch genieten we ook nu intensief van ons "avontuur". In de buurt van KM 811 zien we op de dijk een restaurant. We besluiten de wal op te kruipen om te kijken/proeven hoe het ijs daar smaakt. Leen trakteert. Het is een succes. Heerlijk! Vanaf het terras hebben we een prachtig uitzicht (en overzicht) op de Rijn. We beseffen van hier hoe druk het is op het water en hoe klein onze kanos in die drukte zijn. Ook vullen we hier onze watervoorraad bij. In de buurt van Wesel (KM 820) komt er een dikke onweer-/regenbui op onze weg. Het is één prachtige grijze massa om ons heen. We worden drijfnat!

De scheepvaart wordt onderhand steeds drukker en drukker. We varen door tot KM paal 837 bij Rees. Hier besluiten we niet te gaan kamperen bij de plaatselijke kanoclub, maar gewoon "wild" op de oever. We vinden er een prachtig plekje met, volgens Leen, heel veel bijzondere plantengroei. We zetten de tenten op; eten de warme hap; en sluiten de dag af met een evaluatie onder het genot van een borrel.

Het is inmiddels al weer donderdag 5 juni. Het eind van onze vaarvakantie komt helaas al weer in zicht. Het heeft de afgelopen nacht geregend en dat betekent dat het zand aan de tent blijft plakken als we de zaak inpakken. Het is iets over 7 uur als we letterlijk van wal steken. Het is ook nu weer een vrij saai stuk wat we gaan varen. Toch genieten we met volle teugen. De scheepvaart blijft druk. Bij Kalkar komen we voorbij de "uitgebluste" kerncentrale die nu is omgebouwd tot pretpark "Wasser Wunderland" Even voorbij Emmerich komt Leen " in de knoop" met een tweetal Rijnaken en een grote duwboot. Het loopt allemaal goed af, maar hij houdt er geen goed gevoel aan over en is eerst even een stuk voorzichtiger in het omgaan met de grote schepen. We passeren KM paal 857.7 waar rechts Nederland ligt en links Duitsland. Dit is in het verleden zo geregeld om ons afscheid van Duitsland een beetje soepel te laten verlopen. De nadruk van het slot van onze vakantie wordt daardoor iets "dragelijker" Ongeveer 10 kilometer later geschiedt het onvermijdelijke. Ook de linker oever wordt Nederlands grondgebied. Daarna buigen we al snel naar rechts het Pannerdenkanaal in. Ineens verandert er van alles. Met name de scheepvaart is gereduceerd tot vrijwel 0 schepen. Als we daarna de IJssel opvaren, besluiten we onze lunchpauze bij een kleine grindafgraving te nemen. De parasol komt goed van pas, want het regent, zodat we daaronder mooi droog zitten. In de loop van de middag knapt het weer op en als we om ongeveer 17.30 uur bij KM paal 943.5 aanlanden bij de Deventer Kanovereniging schijnt de zon volop. We zetten onze tenten op het prachtige grasveldje van deze kanovereniging. We zijn hartelijk welkom.

We drinken nog een Beerenburgje, praten nog wat met wat mensen van de kanoclub en lopen dan naar het centrum van Deventer waar we bij de Chinees op een heerlijke maaltijd worden getrakteerd door Leen. Met een goed gevulde maag keren we terug naar onze tenten Het is onze laatste gezamenlijke avond, want het is de bedoeling dat Leen bij Zwolle via Kampen richting Almere zal varen en ik naar Joure. We praten nog wat na op de rivierdijk, ondertussen genietend van een prachtige zonsondergang. We hebben schitterende dagen gehad en ook onderling zijn er geen moeilijkheden geweest. Ook de vaarsnelheid paste goed bij elkaar. Het is allemaal heel erg goed verlopen. Om ongeveer 22.30 duiken we ons nest in.

Vrijdag 6 juni staan we weer om de gebruikelijke tijd op. Na het "uitgebreide" ontbijt en het inpakken van de kano's is het ongeveer 7 uur als we onze bootjes weer van de kant duwen. Tot Zwolle gaat het nog gezamenlijk op. Tijdens de koffiepauze praten we nog wat na, maar erg veel hebben we elkaar ook niet te vertellen. Daar hebben we al meer dan 10 dagen de gelegenheid voor gehad. Bij Zwolle spreken we af nog het nodige "uitwisselwerk" te zullen verrichten op het gebied van foto's en reisverslagen. We hebben die dag ongeveer 35 km gevaren als ik bij Zwolle rechtsaf de sluis invaar en Leen rechtdoor richting Kampen vaart. We schudden elkaar de hand en ieder gaat zijn eigen vaarweg. Nog één keer de hand opsteken en we verliezen elkaar uit het oog. Het schutten bij Zwolle gaat vrij snel. Al na een half uur lig ik aan de andere kant en vaar via Hasselt richting Zwartsluis door de kop van Overijssel. Het is ongeveer 15.00 uur als ik via het sluisje van Zwartsluis natuurgebied De Wieden binnenvaar. Wéér een heel andere omgeving. Een voor mij bekend, schitterend gebied. Ook het weer werkt uitstekend mee. De zon is nadrukkelijk aanwezig. Het is warm! Om ongeveer 17.00 uur kom ik aan in Muggebeet, waar ik op de camping, die mij al jarenlang erg leuk leek tijdens mijn dagtochten in de Weerribben, een plekje krijg toegewezen. Helaas, de camping valt tegen en Muggebeet doet haar naam eer aan. Ik wordt letterlijk opgevreten door de muggen. Nadat ik Grietje telefonisch van mijn aanwezigheid in Muggebeet op de hoogte heb gesteld besluit ik bij het bij de camping aanwezige restaurantje nog even een biertje te gaan drinken op het terras. Aan de ene kant is het jammer dat de tocht er bijna opzit. Aan de andere kant is het ook wel weer fijn bijna thuis te zijn. Om de "gebruikelijke" tijd van ca. 22.30 uur kruip ik in mijn slaapzak.

Zaterdag 7 juni. De laatste kanodag Ook dit keer lukt het 's morgens om 6 uur wakker te zijn. Ik kom tot de ontdekking dat ik midden in de afgelopen nacht nieuwe buren, in de vorm van een "autolading" Belgen, heb gekregen. Er staat ineens een grote tent naast die van mij. Complimenten voor de wijze waarop ze dat hebben gedaan. Ik heb ze amper gehoord. Zo geruisloos mogelijk breek ik mijn tent af en pak de boel in de kano. Om 7.15 uur vaar ik al door De Weerribben. Het is een prachtige omgeving zo vroeg in de morgen. De zon schijnt al volop. Voorbij Ossenzijl heb ik aan de Linde mijn eerste pauze. Ik besluit de Linde verder af te varen richting Kuinre waar ik via de sluis in de Tjonger terecht kom en dan richting Echtenerbrug vaar. Op het Tjeukemeer ontmoet ik nog een paar vaag bekende kanovaarders. De twee kanovaarders, die uit Wolvega komen, blijken mij in ieder geval wel te kennen. Omdat ik Grietje had beloofd niet te laat thuis te zijn, besluit ik maar niet te lang te praten en door te varen. In Scharsterbrug heb ik aan de Scharsterrijn (toch nog weer aan de Rijn dus) mijn laatste kanostop. Als ik de Langweerderwielen achter mij heb bel ik Grietje dat ik met ongeveer 30 minuten in de jachthaven van Joure kan zijn. Als ik in de jachthaven aankom zit ze dan ook als een echte zeemansvrouw aan de kade op mij te wachten.

We zijn beide blij dat ik weer terug ben. Ik haal snel op Grietje haar fiets de auto van huis, zodat ik de kano en kampeerspullen kan inladen en we samen naar huis kunnen gaan. Om ongeveer 16.00 uur zitten Grietje en ik beide achter een koud glas bier na te praten over de voorgaande dagen. Het was een prachtige belevenis Daarna de boel opruimen, een douche en genieten van een heerlijke warme maaltijd. 's Avonds zitten we gezellig aan tafel en kan ik terug kijken op een prachtige kanovakantie. Maar ik ben ook erg blij weer thuis te zijn.

Er is een tijd van komen en
Er is een tijd van gaan.
Als de tijd van komen is gegaan.
Is de tijd van gaan gekomen